Τα σχολεία της δεκαετίας του 1960 στην ορεινή Ναυπακτία

Τα σχολεία της δεκαετίας του 1960  στην ορεινή  Ναυπακτία

Η καμπάνα που χτυπούσε κάθε πρωί κατά τις 8 από Δευτέρα έως Σάββατο   , λίγο πριν αρχίσει το μάθημα, και κάποιες φορές ήταν το ξυπνητήρι μας … τρέχαμε το χειμώνα κρατώντας πάντα κι ένα ξύλο στο χέρι για τη σόμπα του σχολείου.

Οι επιμελητές πήγαιναν από τα χαράματα για να ανάψουν τη σόμπα , να χτυπήσουν την καμπάνα , να φροντίσουν για την καθαριότητα του σχολείου

και φυσικά να φέρουν φρέσκες βέργες από κρανιά γιατί όλο και κάποιες έσπαγαν από την πολλή χρήση ..

Το  απόγευμα κατά τις 4-6 ξαναπηγαίναμε στο σχολείο Το Σάββατο δεν πηγαίναμε το απόγευμα .

Τα σχολεία στα χωριά της ορεινής Ναυπακτίας  ήταν μονοθέσια ή διθέσια και  το κτίριο που στεγαζόντουσαν ήταν συνήθως το πιο επιβλητικό κτίσμα κάθε χωριού μετά την εκκλησία .. 

Ο σχολικός εξοπλισμός περιλάμβανε : Μαυροπίνακα , κιμωλίες , παραδοσιακά ξύλινα θρανία  με ενσωματωμένο κάθισμα και αυλάκι για μολύβια και στυλό , ξυλόσομπα , αμμοδοχείο , αριθμητήριο και στους τοίχους ήταν κρεμασμένες κάποιες εικόνες ηρώων  του 21 και φυσικά στο κέντρο η φωτογραφία του Βασιλιά ..

 Το διάβασμα γινόταν τις χειμωνιάτικες νύχτες με το λιγοστό φως του λύχνου ή των ξύλων με ρετσίνι που έκαναν φλόγα στο τζάκι. Τη λάμπα την είχαμε για τις γιορτές..

Πήγα στην πρώτη δημοτικού το 1963 , τη χρονιά που καταργήθηκε ο κονδυλοφόρος και το μελανοδοχείο. Ευτυχώς γιατί  τα είχα πάρει από φόβο αφού έβλεπα τι τραβούσε ο αδερφός μου και ειδικά αν καμιά φορά χυνόταν το μελάνι .Η πλάκα είχε καταργηθεί λίγα χρόνια νωρίτερα ..

Το έργο του δάσκαλου ήταν σύνθετο και επίπονο. Είχε συνήθως έξι τάξεις να διδάξει με αριθμό παιδιών από είκοσι έως σαράντα 

Ο δάσκαλος έπρεπε να οργανώσει την δουλειά του κατά τέτοιο τρόπο ώστε όλες οι τάξεις να απασχολούνται κατά τις διδακτικές ώρες. Τα περισσότερα μαθήματα, όπως η Ανάγνωση και η Αριθμητική ήταν διαφορετική στην κάθε τάξη. Σε ορισμένα μαθήματα γινόταν συνδιδασκαλία της 3ης με την 4η και της 5ης με την 6η.
Αυτό το σύστημα ωφελούσε τους καλούς μαθητές οι οποίοι παρακολουθούσαν και τα μαθηματικά μεγαλύτερων τάξεων 
Πολλές φορές ο δάσκαλος χρησιμοποιούσε τα μεγάλα και επιμελή παιδιά σαν βοηθούς του με σκοπό να παρακολουθούν την εξέλιξη των εργασιών που είχαν δοθεί και να ενισχύουν τα παιδιά των μικρότερων τάξεων 

Οι  περισσότεροι μαθητές  γίναμε καλλιγράφοι διότι οι δάσκαλοι έδιναν μεγάλη σημασία στην καλλιγραφία και στην ορθογραφία ..

Όταν ο δάσκαλος συναντούσε τους γονείς αφού μιλούσαν λίγο για την απόδοση των παιδιών η συνομιλία είχε πάντα τον ίδιο επίλογο

«ξύλο δάσκαλε μην τα λυπάσαι» .

Είναι αλήθεια πως έπεφτε πάρα πολύ ξύλο συνήθως με τη βέργα την κρανίσια και πρήζονταν οι παλάμες και γίνονταν κατακόκκινες.

Εκδρομές πηγαίναμε τακτικά σε μέρη που υπήρχαν ελεύθερες λάκες για να παίξουμε μπάλα .Με πρωτοβουλία των δασκάλων γινόντουσαν εκδρομές με συμμετοχή δύο ή περισσότερων σχολείων από διαφορετικά χωριά  .

Την άνοιξη του  1967 πήγαμε  εκδρομή με το δημοτικό σχολείο Κυδωνιάς στη θέση  Καστανιά όπου συναντηθήκαμε με το Δημοτικό σχολείο Ελατόβρυσης  , στην εκδρομή είχαν πάρει μέρος και οι γονείς και έγινε μεγάλο γλέντι .

Στην αρχή της δεκαετίας του 60 είχε γίνει εκδρομή στη θέση Άγιοι Απόστολοι όπου συναντήθηκαν τα δημοτικά σχολεία Κυδωνιάς και Γραμμένης Οξυάς .

Οι δάσκαλοι εκτός απ τα μαθήματα μάθαιναν στα παιδιά , τραγούδια , παραδοσιακούς χορούς  , γυμναστική , χειροτεχνία .Οργάνωναν  γυμναστικές επιδείξεις  καθώς και σχολικές γιορτές  την 25^η Μαρτίου καθώς και στην λήξη της σχολικής χρονιάς .

Όσοι μαθητές έπαιρναν «ενδεικτικό» προβιβάζονταν στην επόμενη τάξη , οι μαθητές της έκτης έπαιρναν απολυτήριο ..

Τη δεκαετία του 60 λειτουργούσαν συσσίτια. το συσσίτιο περιλάμβανε ζεστό γάλα (σκόνη), κασέρι και βούτυρο σε κονσέρβες (αυτό το βούτυρο ήταν ο εφιάλτης μας , δεν πήγαινε κάτω με τίποτα) . Τα κύπελα που χρησιμοποιούσαμε για να πίνουμε γάλα ήταν κυρίως κονσερβοκούτια ..
Δάσκαλοι που πέρασαν από το Δημοτικό σχολείο Κυδωνιάς 
Δημήτρης Κατσάνος , ήταν από την Κυδωνιά
Δημήτρης Νικολόπουλος 
Γρηγόρης Αθανασίου από τη Γραμμένη Οξυά (1957-1961)
Χρηστιάς ο οποίος στη συνέχεια έγινε μαθηματικός
Θεοφάνης Παπαγεωργίου ,από την Κυδωνιά 
Στη συνέχεια  ανέλαβε δάσκαλος Κυδωνιάς ο Αθανάσιος Καραγιάννης που ήταν από τον Πλάτανο Ναυπακτίας

Στη Γραμμένη Οξυά διετέλεσαν  δάσκαλοι οι

Σφυρής 

Χαρίλαος Μητσόπουλος

Ιωάννης Βλάχος

Παναγιωτακόπουλος  και η γυναίκα του

Θεοχαρόπουλος , Γκούρλης , Μπακάλης

Ο τελευταίος δάσκαλος ήταν ο αδερφός μου Ευθύμιος Μπατσαούρας ο οποίος στη συνέχεια πήγε στον Άγιο Δημήτριο και μετά στα Βελβίτσενα ..

Στο φως του λύχνου

Εν Κυδωνέα Δεκέμβριος του 1968 κάπου ανάμεσα Αγίου Νικολάου και Χριστούγεννα
Στην 6η δημοτικού πηγαίναμε 4 παιδιά , δύο παιδιά (αγόρια) εγώ και ο Αντρέας και δύο Κορίτσια η Γεωργία και η Μαρία .
Τα αγόρια τα καταφέρναμε καλά στα μαθηματικά και λύναμε τα προβλήματα που μας έβαζε ο δάσκαλος και στη συνέχεια τα δίναμε και στα κορίτσια και αυτό γινόταν μόνιμα.
Ένα απόγευμα που χιόνιζε αφού παίξαμε χιονοπόλεμο με τον Αντρέα μας ήρθε η φαεινή ιδέα , να μην δώσουμε τις λύσεις των ασκήσεων στα κορίτσια προσποιούμενοι πως τάχα δεν μπορέσαμε να τις λύσουμε .
Τα καημένα τα κορίτσια πήγαιναν χιονοκόβοντας από το ένα σπίτι στο άλλο εκλιπαρώντας να τους δώσουμε τις λύσεις γιατί αλλιώς θα τις έτρωγαν την άλλη μέρα αλλά εμείς ανένδοτοι..Νύχτωσε για τα καλά και τα κορίτσια συνέχισαν το δρομολόγιο Γιάννης-Αντρέας κλαίγοντας και παρακαλώντας .Κάποια στιγμή έπεσαν πάνω στο δάσκαλο που επέστρεφε σπίτι του ..Τις ρώτησε γιατί κλαίνε και του είπαν τι τους κάναμε ..τις καθησύχασε και τις έστειλε σπίτια τους ..
Την άλλη μέρα μας έριξε ένα Σουλτάν μερεμέτ με τη βέργα και πρίστηκαν τα χέρια μας.. και ως επίλογο μας ξεκλάρισε και λίγο τα αυτιά που έγιναν σαν κόκινες πιπεριές , ευτυχώς που είχε χιόνι και γλυτώσαμε τα πετραδάκια στα γόνατα μέχρις αιματοχυσίας ..Στο τέλος μας έβαλε να γράψουμε τιμωρία 1000 φορές πως δεν θα φέρομαι άσχημα στους συμμαθητές μου ..
Το  απόγευμα ήταν δύσκολο ,έγραφα αδιάκοπα μέχρι ως το βράδυ αλλά τελειωμό δεν είχε η τιμωρία . Όταν νύχτωσε κάθισα στο παραγώνι και συνέχισα να γράφω στο φώς του λύχνου ..οι υπόλοιποι έπεσαν για ύπνο , εγώ συνέχισα να γράφω την τιμωρία ..Κάποια στιγμή σώθηκε το πετρέλαιο και ο λύχνος έσβησε , αλλά εγώ συνέχισα να γράφω στο φως των δαυλιών και γέμιζα σελίδες που τις έβγαζα από το μέσον του τετραδίου , εκεί με πήρε ο ύπνος  και κάποια στιγμή η φωτιά έσβησε.
Το πρωί κατά τις 5 σηκώθηκε ο πατέρας μου και καθάρισε το τζάκι από τις στάχτες και προσπάθησε να ανάψει φωτιά όπως κάθε πρωί ..Πήρε κάποια προσανάματα και δοκίμασε να ρίξει λίγο πετρέλαιο από το λύχνο αλλά δεν είχε μείνει ούτε σταγόνα και τότε πήρε κάποια χαρτιά που βρήκε παρατημένα στο παραγώνι , ήταν οι τιμωρίες μου ..και έκαναν καλή δουλειά ..
Το πρωί κατά τις 8 χτυπούσε η καμπάνα για να πάμε σχολείο ..σηκώθηκα ετοιμάστηκα ..αναζήτησα την τιμωρία και βρήκα μόνο τα μισά χαρτιά , ρώτησα τον πατέρα μου μήπως τα είδα και μου είπε πως έγιναν προσανάμματα ..
Ξεκίνησα για το σχολείο με βαρυά καρδιά , πήρα ένα ξύλο για τη σόμπα του σχολείου , κάθε πρωί παίρναμε μαζί μας και ένα ξύλο ..Στο δρόμο παρακαλούσα να μην μετρήσει ο δάσκαλος πόσες φορές έγραψα την τιμωρία ..Άφησα την τιμωρία στην έδρα αλλά ο δάσκαλος εκείνη τη μέρα ήταν στις καλές του και μας έβγαλε στο προαύλιο να παίξουμε χιονοπόλεμο , φτιάξαμε και ένα χιονάνθρωπο ..

Βεντούζες

Βεντούζες

Βεντούζες μια αρχαία θεραπευτική μέθοδος 
Οι πρώτες αναφορές στη συγκεκριμένη μέθοδο υπάρχουν στα κείμενα του Ιπποκράτη. Τον 19ο αιώνα οι βεντούζες δέχτηκαν σκληρή κριτική από την ιατρική κοινότητα, τις τελευταίες δεκαετίες όμως έχουν ξαναανακαλυφθεί οι θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Στα ορεινά χωριά ήταν αρκετά διαδεδομένες, ως βασικός τρόπος αντιμετώπισης του κρυολογήματος και της γρίπης. Ο κλασικός τρόπος που εφαρμόζονται οι βεντούζες είναι με μικρά ή μεγάλα ποτήρια τα οποίαθερμαίνονται με ένα φλεγόμενο πιρούνι στο οποίο έχει τοποθετηθεί βαμβάκι με οινόπνευμα (σαν στουπί). Αμέσως τοποθετούνται πάνω στο δέρμα, συνήθως στην πλάτη, με αποτέλεσμα το δέρμα να φουσκώνει. Αφού μείνουν για λίγα δευτερόλεπτα, αφαιρούνται και στη συνέχεια γίνεται μασάζ με οινόπνευμα ..
Οι πιο παλιοί θα θυμούνται τη θεραπεία του κρυολογήματος με τη μέθοδο της ... βεντούζας!
Ήταν ενδιαφέρον θέαμα να βλέπεις τα ποτήρια να ανεβοκατεβαίνουν ρυθμικά και να απολαμβάνεις τη μουσική τους όταν κολλάνε και ξεκολλάνε στην πλάτη κάποιου άλλου , το κακό είναι πως μετά από λίγο ερχόταν και η σειρά σου !!!
Μια σύντομη περιγραφή της τεχνικής
Σχετικά εργαλεία:
Ένα ή περισσότερα γυάλινα ποτήρια
Πηρούνι τυλιγμένο με μπαμπάκι, βουτηγμένο στο οινόπνευμα.
Αναπτήρας.
Εκτέλεση:
Κρατώντας το πηρούνι, ανάβουμε το μπαμπάκι.
Κρατώντας το ποτήρι ανάποδα το τοποθετούμε στιγμιαία πάνω απ τη φωτιά ώστε να θερμάνουμε λίγο τον περιεχόμενο αέρα με πολύ προσοχή ώστε να μην υπερθερμανθούν τα τοιχώματα των ποτηριών. Στη συνέχεια κολλάμε το ποτήρι στην πλάτη του ξαπλωμένου ..Παρατηρούμε ότι το ποτήρι "ρουφάει" σταδιακά την περιοχή της πλάτης, δημιουργώντας υπεραιμία..μετά από λίγο ξεκολλάμε το ποτήρι και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία
ΠΡΟΣΟΧΗ μην επιχειρήσετε να κάνετε το πείραμα έχουν συμβεί πολλά ατυχήματα!!