Παιδικά Τουφέκια κρότου από φροξυλιά

Ενα απο τα παιχνίδια που παίζαμε στην Ζηλίστα (Κυδωνιά) τη δεκαετία του 60 ήταν πόλεμος με όπλα που φτιάχναμε από εγχώρια υλικά . Αν θυμάμαι καλά τα λέγαμε "ξτέκια "
Περιγραφή: Κόβαμε ένα βλαστάρι από φροξυλιά μήκους περίπου δέκαπέντε πόντους. Κόβαμε και μια λεπτή βέργα κρανιάς με μήκος περίπου διπλάσιο από το μήκος της φροξυλιάς . Τη μισή βέργα την ξεφλουδίζαμε και την πελεκούσαμε με το σουγιά ώσπου να αποκτήσει το πάχος της ψύχας και σπρώχναμε την ψύχα της κουφοξυλιάς μέχρι να καθαρίσει καλά το εσωτερικό της.Στη συνέχεια χτυπούσαμε κάθετα τη βέργα σε μια πέτρα βρέχοντας την, έτσι ,ώστε να αποκτήσει στην άκρη μια φούντα από ξύλινες τρίχες, έτσι ώστε να λειτουργεί σαν έμβολο. Μαζεύαμε στη συνέχεια «κεδρομπούπουλα» και επιλέγαμε ένα για να κλείσουμε το μπροστινό στόμιο του όπλου ...Βάζαμε ένα κάπως μεγάλο που έπρεπε να το πιέσουμε αρκετά για να μπει στο στόμιο και να πετύχουμε το τέλειο φράξιμο της τρύπας. Στην ελεύθερη τρύπα της φροξυλιάς τοποθετούσαμε το εμβολο ώστε η φούντα να μπεί λίγο μέσα .Εντοπίζαμε το στόχο σημαδεύαμε και πιέζαμε με δύναμη το εμβολο προς το «κεδρομπούπουλο». Ο αέρας που βρισκόται ανάμεσα στη φούντα και στο «κεδρομπούπουλο» συμπιέζεται και εκτοξεύει το «κεδρομπούπουλο» με κρότο προς τα έξω.

Η Καλύτερη Γραμμένη Οξυά

Η καλύτερη Γραμμένη Οξυά δεν είναι μια  "ψευτοελίτ" που περιστρέφεται γύρω απο ένα νοσηρό σύλλογο. Η καλύτερη Γραμμένη Οξυά είναι όλα τα νέα παιδιά που αγαπούν το χωριό τους χωρίς ιδιοτέλεια. Στην καλύτερη Γραμμένη Οξυά φρονώ ότι ανήκουν και εκείνοι που έχουν περπατήσει ξυπόλυτοι σε παλαμονίδες και εκείνοι που ξημεροβραδιάστηκαν πάνω στις ράχες και εκείνοι που ταξίδεψαν με τα πόδια ως τη Σπερχειάδα η ως τα άλλα χειμαδιά ,και εκείνοι που έβαλαν ένα μικρό λιθαράκι στο στήσιμο ενός ξύλινου γεφυριού στο Φίδαρη και εκείνοι που δούλεψαν ολημερίς ανοίγοντας το μσιακό αυλάκι (και στα άλλα φυσικά)και εκείνοι που πήγαν με τα πόδια σαν προσκυνητές στο μοναστήρι τ Αη Γιάννη και αυτοί που πήραν μέρος σε ζωντανές έθιμικές εργασίες (σφάξιμο χοίρων -ξεφλούδια - τρύγος) και όσες γυναίκες κουβάλησαν νερό με τις βαρέλες μέσα σε ανεμοσούρι και τόσοι άλλοι που άφησαν τα ίχνη απο τα γυμνά πόδια τους στα άγια εκείνα χώματα παλεύοντας με τα στοιχεία της φύσης ..